مدیریت حافظه و فضای ذخیره سازی
سیستم عامل
در رابطه با مدیریت حافظه دو عملیات اساسی را انجام خواهد داد :

·       هر پردازه
یه منظور اجراء می بایست دارای حافظه مورد نیاز و اختصاصی خود باشد .

·       از انواع
متفاوتی حافظه در سیستم استفاده تا هر پردازه قادر به اجراء با بالاترین سطح
کارآئی باشد.

سیسم های عامل در ابتدا می بایست
محدوده های حافظه مورد نیاز هر نوع نرم افزار و برنامه های خاص را فراهم نمایند.
مثلا" فرض کنید سیستمی دارای یک مگابایت حافظه اصلی باشد . سیستم
عامل کامپیوتر فرضی ، نیازمند 300 کیلو بایت حافظه است . سیستم عامل در بخش
انتهائی حافظه مستقر و بهمراه خود درایورهای مورد نیاز یه منظور کنترل سخت افزار
را نیز مستقر خواهد کرد. درایورهای مورد نظر به 200 کیلو بایت حافظه نیاز خواهند
داشت . بنابراین پس از استقرار سیستم عامل بطور کامل در حافظه ، 500 کیلو بایت
حافظه باقیمانده و از آن برای پردازش برنامه های کاربردی استفاده خواهد شد.
زمانیکه برنامه های کاربردی در حافظه مستقر می گردند ، سازماندهی آنها در حافظ بر
اساس بلاک هائی خواهد بود که اندازه آنها توسط سیستم عامل مشخص خواهد شد. در صورتی
که اندازه هر بلاک 2 کیلوبایت باشد ، هر یک از برنامه های کاربردی که در حافظه
مستقر می گردنند ، تعداد زیادی  از بلاک های فوق را (مضربی از دو خواهد بود)
، بخود اختصاص خواهند داد. برنامه ها در بلاک هائی با طول ثابت مستقر می گردند. هر
بلاک دارای محدوده های خاص خود بوده که  توسط کلمات چهار و یا هشت بایت ایجاد
خواهند شد. بلاک ها و محدو ده های فوق این اطمینان را بوجود خواهند آورد که برنامه
ها در محدوده های متداخل مستقر نخواهند شد.  پس از پر شدن فضای 500 کیلوبایت
اختصاصی برای برنامه های کاربردی ، وضعیت سیستم به چه صورت تبدیل خواهد گردید؟

در اغلب کامپیوترها ، می توان ظرفیت حافظه را ارتقاء و افزایش
داد. مثلا" می توان میزان حافظه RAM موجود را از
یک مگابایت به دو مگابایت ارتقاء داد. روش فوق یک راهکار فیزیکی برای افزایش حافظه
بوده که در برخی موارد دارای چالش های خاص خود می باشد. در این زمینه می بایست
راهکارهای دیگر نیز مورد بررسی قرار گیرند. اغلب اطلاعات ذخیره شده توسط برنامه ها
در حافظه ، در تمام لحظات مورد نیاز نخواهد نبود. پردازنده در هر لحظه قادر به
دستیابی به یک محل خاص از حافظه است . بنابراین اکثر حجم حافظه در اغلب
اوقات  غیر فابل استفاده است . از طرف دیگر با توجه به اینکه فضای ذخیره سازی
حافظه ها ی جانبی نظیر دیسک ها بمراتب ارزانتر نسبت به حافظه اصلی است ، می توان
با استفاده از مکانیزمهائی اطلاعات موجود در حافظه اصلی را  خارج و آنها را
موقتا"  بر روی هارد دیسک  ذخیره نمود.  بدین ترتیب فضای
حافظه اصلی آزاد و در زمانیکه به اطلاعات ذخیره شده بر روی هارد دیسک نیاز باشد ،
مجددا" آنها را  در حافظه مستقر کرد. روش فوق " مدیریت حافظه مجازی " نامیده می
شود. 

حافطه های  ذخیره سازی دیسکی ، یکی از انواع متفاوت
حافظه موجود بوده که می بایست توسط سیستم عامل مدیریت گردد. حافطه های با سرعت
بالای Cache ، حافظه اصلی و حافظه های جانبی نمونه
های دیگر از حافظه  بوده که  توسط سیستم عامل مدیریت گردند.

مدیریت دستگاهها
دستیابی
سیستم عامل به  سخت افزارهای موجود از طریقه برنامه های خاصی با نام "درایور"
انجام می گیرد. درایور مسئولیت ترجمه بین سیگنال های الکترونیکی زیر سیستم های سخت
افزاری و زبانهای برنامه نویسی سطح بالا و سیستم عامل و برنامه های کاربردی را
برعهده خواهد داشت . مثلا" درایورها اطلاعاتی را که سیستم عامل بصورت یک فایل
تعریف و در نظر می گیرد را اخذ و آنها را به مجموعه ای از بیت ها برای ذخیره سازی
بر روی حافظه های حانبی و یا مجموعه ای از پالس ها برای ارسال بر روی چاپگر ،
ترجمه خواهد کرد.

با توجه به ماهیت عملکرد عناصر سخت
افزاری و وجود تنوع در این زمینه ، درایورهای مربوطه نیز دارای روش های متعدد یه
منظور انجام وظایف خود می باشند. اکثر درایورها در زمانیکه به خدمات دستگاه مورد
نظر نیاز باشد ، استفاده شده و دارای پردازش های یکسانی در زمینه سرویس دهی خواهند
بود. سیستم عامل بلاک های با اولویت بالا را به درایورها اختصاص داده تا از این
طریق منابع سخت افزاری قادر به آزادسازی سریع یه منظور استفاده  در آینده
باشند.

یکی از دلایلی که درایورها از سیستم
عامل تفکیک شده اند ، ضرورت افزودن عملیات و خواسته ای حدید برای درایورها است .
در چنین حالتی ضرورتی بر اصلاح و یا تغییر سیستم عامل نبوده و با اعمال تغییرات
لازم در درایورها می توان همچنان از قابلیت های آنها در کنار سیستم عامل موجود
استفاده کرد.

مدیریت عملیات ورودی و خروجی در
کامپیوتر مستلزم استفاده و مدیریت " صف ها " و " بافرها " است
.  بافر ، مکان های خاصی برای ذخیره سازی اطلاعات بصورت مجموعه ای از بیت ها
ی ارسالی توسط دستگاهها ( نظیر صفحه کلید و یا یک پورت سریال ) و نگهداری اطلاعات
فوق و ارسال آنها برای پردازنده در زمان مورد نظر و خواسته شده است .  عملیات
فوق در مواردیکه چندین پردازنده در وضعیت اجراء بوده و زمان پردازنده را بخود
اختصاص داده اند ، بسیار حائز اهمیت است . سیستم عامل با استفاده از یک بافر قادر
به دریافت اطلاعات ارسالی توسط دستگاه مورد نظر است . ارسال اطلاعات ذخیره شده
برای پردازنده پس از غیر فعال شدن پردازه مربوطه ، متوقف خواهد شد. در صورتی که
مجددا" پردازه به اطلاعات ورودی نیاز داشته باشد ، دستگاه فعال و سیستم عامل
دستوراتی را صادر  تا بافر اطلاعات مربوطه را ارسال دارد. فرآیند فوق این
امکان را به صفحه کلید یا مودم خواهد داد تا با سرعت مناسب
خدمات خود را همچنان ادامه دهند ( ولواینکه پردازنده در آن زمان خاص مشغول باشد).

مدیریت تمام منابع موجود در یک سیستم
کامپیوتری ، یکی از مهمترین و گسترده ترین وظایف یک سیستم عامل است .

ارتباط سیستم با دنیای خارج

اینترفیس برنامه ها
سیستم عامل
در رابطه با اجرای برنامه های کامپیوتری خدمات فراوانی را ارائه می نماید. برنامه
نویسان و پیاده کنندگان نرم افزار می توانند از امکانات فراهم شده توسط سیستم های
عامل استفاده و بدون اینکه نگران و یا درگیر جزئیات عملیات در سیستم باشند ، از
خدمات مربوطه استفاده نمایند. برنامه نویسان با استفاده از  API)Application program
interface) ، قادر به استفاده از خدمات ارائه شده
توسط سیستم های عامل در رابطه با طراحی و پیاده سازی نرم افزار می باشند. در ادامه
یه منظور بررسی جایگاه API به بررسی مثالی پرداخته خواهد شد که
هدف ایجاد یک فایل بر روی هارد دیسک برای ذخیره سازی اطلاعات است .

برنامه نویسی ، برنامه ای را نوشته
که بکمک آن قادر به ذخیره سازی داده های ارسالی توسط یک دستگاه کنترل علمی است .
سیستم عامل یک تابع  API با نام MakeFile را یه منظور ایجاد فایل در اختیار برنامه نویس قرار می دهد. 
برنامه نویس در زمان نوشتن برنامه از دستوری مشابه زیر استفاده می نماید :

 MakeFile
[1,%Name,2]

 دستورالعمل فوق به سیستم عامل
خواهد گفت که فایلی را ایجاد که شیوه دستیابی به داده های آن بصورت تصادفی ( عدد
یک بعنوان اولین پارامتر ) ، دارای نام مشخص شده توسط کاربر (Name%)
و دارای طولی متغیر است . ( عدد 2 ، بعنوان سومین پارامتر) سیستم عامل دستور فوق
را بصورت زیر انجام خواهد داد :

·       سیستم عامل
درخواستی برای هارد ارسال تا اولین مکان آزاد قابل استفاده مشخص گردد.

·       با توجه به
اطلاعات ارسالی ، سیستم عامل یک entry در سیستم فایل
مربوطه ایجاد و ابتدا و انتهای فایل ، نام فایل ، نوع فایل ، تاریخ و زمان ایجاد
فایل و سایر اطلاعات ضروری  را ذخیره خواهد کرد.

·       سیستم عامل
اطلاعاتی را در ابتدای فایل یه منظور مشخص کردن فایل ، تنظیمات مربوط به شیوه
دستیابی به فایل و سایر اطلاعات مورد نیاز را خواهد نوشت .

در چنین حالتی برنامه نویس از تابع فوق
برای ایجاد و ذخیره سازی فایل استفاده نموده و ضرورتی بر نوشتن کدها ، نوع داده ها
و کدهای پاسخ برای هر نوع هارد دیسک نخواهد بود. سیستم عامل از امکانات درایورها
استفاده و درایورها مسئول برقراری ارتباط با منابع سخت افزاری خواهند بود. در چنین
حالتی برنامه نویس بسادگی از تابع مورد نظر استفاده و ادامه عملیات توسط سیستم
عامل انجام خواهد شد. امکانات ارائه شده توسط سیستم های عامل در قالب مجموعه ای از
توابع و امکانات API یکی از موارد بسیار مهم استفاده از سیستم عامل از دیدگاه طراحان و
پیاده کنندگان نرم افزار است .

اینترفیس کاربر
API یک روش یکسان برای برنامه های کامپیوتری یه منظور استفاده از
منابع موجود در یک سیستم کامپیوتری را فراهم می نماید. بخش رابط کاربر (UI) ،
یک ساختار مناسب ارتباطی بین کاربر و کامپیوتر را فراهم می آورد.  اکثر سیستم
های عامل از رابط های گرافیکی در این زمینه استفاده می نمایند. بخش رابط کاربر هر
سیستم عامل شامل یک و یا مجموعه ای از برنامه های کامپیوتری است که بصورت یک لایه
در بالاترین سطح یک سیستم عامل و در ارتباط با کاربر مستقر می گردند. برخی از
سیستم های عامل از رابط های گرافیکی ( نظیر ویندوز ) و برخی دیگر از رابط های
مبتنی بر متن ( نظیر سیستم عامل DOS ) استفاده می
نمایند.

 نوشته شده توسط وحید قویدل در یکشنبه 86/10/23 و ساعت 12:34 صبح | نظرات دیگران()